Κίτρινο Σπίτι
Το Κίτρινο Σπίτι (ολλανδικά: Het gele huis), που εναλλακτικά ονομάζεται Η Οδός (ολλανδικά: De straat), είναι μια ελαιογραφία του 1888 του μετα-ιμπρεσιονιστή Ολλανδού ζωγράφου του 19ου αιώνα Βίνσεντ βαν Γκογκ.
Αυτός ο τίτλος αναφέρεται στην δεξιά πτέρυγα του κτιρίου 2 στην πλατεία Λαμαρτέν της Αρλ στη Γαλλία, δηλαδή στο σπίτι όπου ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ νοίκιασε τέσσερα δωμάτια την 1η Μαΐου του 1888, δύο μεγάλα στο ισόγειο που θα τον εξυπηρετούσαν σαν ατελιέ και κουζίνα και στον πρώτο όροφο δύο μικρότερα που είχαν θέα στην πλατεία Λαμαρτέν. Το παράθυρο του πρώτου ορόφου κοντά στη γωνία με τα δύο ανοιχτά παντζούρια ήταν του δωματίου του Βαν Γκογκ, όπου ο Πωλ Γκωγκέν έζησε για εννέα εβδομάδες από τα τέλη του Οκτωβρίου του 1888. Πίσω από το επόμενο παράθυρο, με το ένα παντζούρι κλειστό, ήταν το υπνοδωμάτιο του Βαν Γκογκ. Τα δύο μικρά δωμάτια στο πίσω μέρος είχαν ενοικιαστεί από τον Βαν Γκογκ σε μεταγενέστερο χρόνο.
Στη αριστερή πτέρυγα στεγαζόταν ένα παντοπωλείο (γαλλικά: Comestibles, χαραγμένο στην επιγραφή πάνω από την φίρμα).
Το κτίριο είχε υποστεί διάφορες εργασίες ανακατασκευής, πριν υποστεί σοβαρές ζημιές σε μια επιδρομή βομβαρδισμού από τους Συμμάχους στις 25 Ιουνίου 1944 και αργότερα κατεδαφίστηκε.
Ο Βαν Γκογκ ανέφερε ότι το εστιατόριο όπου συνήθιζε να τρώει, ήταν στο βαμμένο ροζ κτίριο κοντά στο αριστερό άκρο του πίνακα (28, πλατεία Λαμαρτέν). Το διεύθυνε η Χήρα Venissac, η οποία ήταν επίσης η σπιτονοικοκυρά του Βαν Γκογκ και στην ανήκαν αρκετά από τα άλλα κτίρια που απεικονίζονται.
Στη δεξιά πλευρά του Κίτρινου Σπιτιού, η λεωφόρος Montmajour επεκτεινόταν κατά μήκος των δύο σιδηροδρομικών γεφυρών. Η πρώτη γραμμή, με ένα τρένο μόλις να έχει περάσει, εξυπηρετούσε την τοπική σύνδεση με το Λούνελ, που βρίσκεται στην απέναντι (δηλαδή, στην δεξιά) όχθη του ποταμού Ροδανού. Η άλλη γραμμή ήταν ιδιοκτησία της P.-L.-M. Εταιρείας Σιδηροδρόμων (Παρίσι Λυών Μεσόγειος)Σε πρώτο πλάνο προς τα αριστερά, υπάρχει μια ένδειξη της γωνίας του πεζόδρομο που περιέβαλλε έναν από τους δημόσιους κήπους της πλατείας Λαμαρτέν. Η τάφρος που υπήρχε από τα αριστερά προς τις γέφυρες, μέχρι τη λεωφόρο Montmajour, εξυπηρετούσε τον αγωγό του φυσικού αερίου, ο οποίος επέτρεπε λίγο αργότερα στον Βαν Γκογκ να έχει φως από φωταέριο εγκατεστημένο στο ατελιέ του.