Max Beckmann

Max Beckmann was een Duits expressionistisch kunstschilder.

In 1900 begon hij zijn schildersopleiding in Weimar. Vier jaar later vestigde hij zich in Berlijn en daar huwde hij in 1906 met Minna Tube. In 1894 verloor hij zijn vader, kort voor zijn huwelijk (september 1906) ook zijn moeder, hij trouwde een maand na haar overlijden. Hij vertrok als medisch vrijwilliger tijdens de Eerste Wereldoorlog eerst naar het Oost-Pruisisch front (1914), later naar Vlaanderen en Straatsburg (1915) waar hij mentaal instortte. Hij verhuisde van Berlijn naar Frankfurt, en werd daar bijzonder hoogleraar aan de Städelschule. In 1925 scheidde hij van Minna en huwde met zangeres Mathilde von Kaulbach, derde dochter van schilder Friedrich August Sigmund von Kaulbach en violiste Frida Schytte. Tijdens het einde van de jaren 20 had hij veel succes, had hij een goede positie als professor, en verschenen er publicaties over hem. In 1933 ontnamen de nazi's hem deze betrekking en werd hem een tentoonstellingsverbod opgelegd. Beckmann keerde vervolgens vanuit Frankfurt terug naar Berlijn. In 1937 werd zijn werk getoond op de beruchte tentoonstelling van 'gedegenereerde kunst' (Entartete Kunst).

Al vanaf 1903 verbleef Beckmann ook regelmatig in Parijs, alwaar hij zich met de grote moderne schilders, met name Picasso, wilde meten. Het lukte hem echter niet om daar echt door te breken.

Hij ontvluchtte Duitsland in 1937 en vestigde zich in Amsterdam (1937-1947). Zijn atelier was gevestigd aan het Rokin, nummer 85. In Amsterdam kreeg hij niet veel erkenning, maar was hij wel productief. In de stad kwamen 280 schilderijen tot stand, ongeveer een derde van zijn totale oeuvre, waaronder de triptieken Acrobaten (1939), Perseus (1941), Toneelspelers (1942), en Carnaval (1943).

In 1947 vestigde hij zich in de Verenigde Staten. Zijn roem was hem al vooruitgesneld, en hij kreeg dan ook een warm onthaal. Vanaf september 1947 tot juni 1949 gaf hij les aan de Washington University in St. Louis. Hij had daar echter geen vaste aanstelling en na zijn tweede jaar in St. Louis had hij in januari 1949 de mogelijkheid les te gaan geven aan de Brooklyn Academy Museum School voor de komende herfst. Na het tweede jaar St. Louis gaf hij les in de zomer aan de Universiteit van Colorado te Boulder. Na een jaar New York gaf hij les aan Mills College in Oakland, CA. in de zomer van 1950. Tussendoor was hij zomer 1948 nog in Amsterdam om de visa te veranderen (waarschijnlijk permanent te maken) en de verhuizing van zijn bezittingen te regelen.

Beckmann had snel succes maar het is zijn oorlogservaring die hem zal tekenen. Vanaf 1915-16 werden zijn kleuren feller, zijn lijnen dikker, zijn onderwerpen grotesker. Carnaval (1920), Mooi, een park in Frankfurt (1921), De droom (1921) zijn slechts enkele van de overgangswerken die zullen leiden naar meesterwerken zoals de befaamde tryptieken Vertrek (1932-33), Acrobaten (1939) en De Argonauten (1949-50).

In 1950 won hij de Prix Conte-Volpi op de Biënnale van Venetië. Dat jaar ontving hij ook een eredoctoraat van de Washington University in St. Louis.

Tekst met dank aan Wikipedia, 2023