Every leaf no. 3

Fu Hong neemt te midden van zijn generatiegenoten een aparte positie in. Waar in de eigentijdse Chinese kunst het beeld van de mens zo’n dominante positie inneemt, is bij hem geen mens te bekennen. Bij hem geen portret, geen commentaar op maatschappelijke verandering. Wat hij schildert zou je stemmingsbeelden kunnen noemen met de natuur als uitgangspunt.

De boom is hier hoofdpersoon, en zelfs dat maar gedeeltelijk. De camera zoomt in op de bladeren en plaatst de stam buiten beeld. Zo isoleert hij de dingen van de directe omgeving en verzelfstandigt hij de voorstelling. De details worden hoofdzaak. Elk blad doet ertoe, even als de nuanceringen in licht en gevoelswaarde: de schildering van het bladerdek is zowel koel als warm. En natuurlijk de details van het schilderen: de kwaststreek, de wisselende dikte van de verf, de elkaar kruisende strepen.

Het beeld is uitgesproken suggestief, het vertelt meer dan wat het op het eerste oog laat zien. Daarin heeft het verwantschap met de negentiende eeuwse romantische traditie in de schilderkunst, die de natuur zag als een projectie van de menselijke ziel. De onbedorven natuur die gevoelens oproept en de mens tot nadenken stemt. Zo spiegelt ook Every Leaf menselijke gevoelens. De donkerte die zo centraal in het beeld staat, heeft iets dreigends en onbestemds. Er gloort ook hoop. Links kiert het licht door de bladeren en boven in het beeld laten de bladeren net voldoende opening om het gevoel op te roepen van de ruimte erachter, de wereld die je niet ziet. Zo is de mens toch aanwezig, in de poëzie van

dit stemmingsbeeld.

Afbeeldingen en tekst met dank aan Rijksmuseum Twenthe, 2017