Heart of China

Gu Gan belichaamt als weinig andere Chinese kunstenaars de relatie met het oude China.

Hij is een brug tussen de voorouderlijke traditie en het China van de nieuwe tijd, tussen de eerste modernisten en de jongste generatie kunstenaars. Hij nam deel aan de eerste tentoonstelling van moderne kalligrafie in 1985 in Beijing. Het was de ambitie te laten zien dat het eeuwenoude kalligrafische systeem dat aan strenge, formele regels was verbonden een eigentijds artistiek middel kon zijn tot zelfexpressie. Mits met de rigide regels werd gebroken. Zo zou de Chinese kunst ook aansluiting kunnen vinden bij de ontwikkelingen in de westerse kunst. De tentoonstelling trok veel bezoekers die in grote verwarring werden gebracht omdat aan een diep ingeslepen systeem van communicatie werd getornd.

Gu Gan bestudeerde het systeem van de oude meesters en ontwikkelde een eigen handschrift.

Hij demonstreerde dit met 46 alternatieve schrijfwijzen voor berg (shan). Hij varieerde in grootte en in ruimte tussen de tekens, hij verwisselde horizontaal en verticaal en hij gaf vooral ruimte aan eigen gevoel en verbeelding. Hij en zijn medestanders wilden oude tekens hervormen om nieuwe betekenissen te ontwikkelen.

Heart of China toont beide werelden. Kalligrafische tekens als ode aan de oude cultuur en het verlangen van de jonge kunstenaars om nieuwe middelen voor individuele expressie te vinden. In die zin sluit dit werk aan bij het werk van Juan Miró of Hans Hartung met vergelijkbare fijnzinnige tekens en grote schilderkunstige gebaren. Deze tekening met inkt verenigt de kunst van het oude ambacht en de kunst als autonome schepping. In meervoudig opzicht een tekening in balans.

Afbeeldingen en tekst met dank aan Rijksmuseum Twenthe, 2017