A Huguenot
A Huguenot, volledige titel A Huguenot, on St. Bartholomew's Day, Refusing to Shield Himself from Danger by Wearing the Roman Catholic Badge (Nederlands: Een hugenoot weigert op Bartholomeusdag het katholieke teken te dragen om zichzelf tegen gevaar te beschermen) is een schilderij van de prerafaëlitische Engelse kunstschilder John Everett Millais, geschilderd in 1852, olieverf op linnen, 92,7 x 62,1 centimeter groot. Het toont een scène waarbij een jonge vrouw haar geliefde, een Hugenoot, tevergeefs een witte armband probeert om te doen, welke hem bescherming moet bieden ten tijde van de Bartholomeusnacht. Het schilderij bevindt zich in de particuliere collectie van de erven van de Britse diplomaat, baron en kunstverzamelaar Roger Makins (1904-1996)
Afbeelding Millais toont in A Huguenot een jong liefdeskoppel ten tijde van de Bartholomeusnacht. Om haar protestantse geliefde van een vrijwel zekere dood te redden probeert een katholieke vrouw een wit lint om zijn bovenarm te binden, het afgesproken teken van de katholieken. Met een afwerend gebaar maakt hij echter duidelijk liever te willen sterven dan zijn geloof te verzaken. Centraal thema van het werk is daarmee de tweestrijd tussen liefde en plicht, met alle bijkomende emoties. De psychologische spanning en tweestrijd concentreert zich met name in de handen van de hugenoot: met zijn ene hand streelt hij het gelaat van zijn geliefde, met de andere hand trekt hij het lint weer los.
A Huguenot is het eerste werk van Millais uit een serie van drie historisch anekdotische schilderwerken waarin hij gewone mensen afbeeldde in conflictsituaties. De andere twee zijn The Order of Release 1746 (1852) en The Proscribed Royalist (1853). Ook het latere The Black Brunswicker (1860) wordt wel tot deze reeks gerekend. De werken markeren een zekere breuk met zijn periode als lid van de Prerafaelite Brotherhood, die zich kenmerkt door de aandacht voor Middeleeuwse onderwerpen, lineaire scherpte en grote zin voor precisie en detail. Na 1851 wordt zijn penseelstreek enigszins losser en zijn tekenstijl spontaner, hetgeen voor het eerst zichtbaar wordt in A Huguenot. Niettemin is de breuk in dit werk nog verre van volledig en met name de weergave van de oude overwoekerde muur op de achtergrond is nog steeds haarscherp, net als in zijn eerdere werken. Deze muur is overigens meer dan louter decor en heeft een bewust symbolische betekenis: de muur als afgesloten toekomstperspectief, de klimop als symbool van onafhankelijkheid, de witte klokjes voor standvastigheid, de netels voor smart en de oranjerode bloemen van de Oost-Indische kers als voorspelling van het wrede drama.
Millais maakte diverse studies voor het schilderij. Voor de hugenoot stond generaal Arthur Lemprière model, een vriend van de familie Millais. Voor de jonge vrouw poseerde het professionele model Anne Ryan, hoewel Millais soms ook Mary Hodgkinson, de vrouw van zijn halfbroer George, als vervangend model gebruikte. Anne Ryan poseerde ook voor de vrouw in The Proscribed Royalist.
A Huguenot werd in 1852 tentoongesteld bij de Royal Academy of Arts, samen met Ophelia, dat zijn bekendste werk zou worden. Voor het eerst in zijn carrière waren de kritieken uitermate lovend. Voor Millais zijn betekende het zijn definitieve doorbraak en acceptatie als vooraanstaand kunstschilder.